کارفرمایانِ نیرویِ کارِ موقتِ خارجی ملزم به ارائۀ سند مکتوب مبنیبر تمامی حقوق کارکنان میباشند.
اعمال قوانین سختگیرانهتر برای کارفرمایان و حفاظت بیشتر از کارمندان در آیندهای نه چندان دور در کانادا.
بنابر گزارش مطبوعات کانادایی، دولت کانادا تغییرات مهمی را در قوانین “نیروی کار موقت خارجی” اعمال میکند که قوانینی سختگیرانهتر برای کارفرمایان و حمایت بیشتر از کارمندان از ویژگیهای عمدۀ این تغییرات میباشد.
نیروی کار موقت خارجی از دو مسیر به کانادا خواهند آمد:
1. نخست “برنامۀ نیروی کار موقت خارجی” (TFWP) برای شرکتهایی که مایل به استخدام افراد غیر کانادایی برای مشاغلی هستند که شهروندان کانادایی یا مقیمان دائم این کشور تمایلی به انجام آن ندارند.
2. “برنامۀ بینالمللی تبادل نیروی کار” (IMP) این جریان مهاجرتی به نیروی کار خارجی حتی در حوزههایی که نیروی کار کانادایی برای آن مشاغل در دسترس باشند اجازه اشتغال میدهد.
تفاوت عمده بین مشاغل تحت برنامۀ TFWP و مشاغل برنامۀ IMP این است که TFWP به “ارزشیابی بازار کار” نیاز دارد اما در برنامۀ IMP به این مجوز نیازی نمیباشد. منظور از LMIA، “ارزشیابی تأثیر بازار کار” است. در واقع LMIA فرمی است که کارفرمایانی که درصدد استخدام نیروی کار موقت خارجی از طریق TFWP هستند باید فرم مربوطه را تکمیل کنند. به طور کلی، کارفرمایان کانادایی برای استخدام نیروی کار خارجی باید فرآیند طولانی و پرهزینهای را که تحت عنوان “ارزیابی بازار کار” شناخته می شود را طی کنند و در این برنامه آنها باید ثابت کنند که سعی کردهاند یک کاناداییتبار را استخدام کنند اما موفق به انجام این کار نشدهاند.
نیروی کار موقت خارجی همواره نگران مباحث مربوط به امور کاری بودهاند، علیالخصوص عدم توانایی TFWP در پاسداری از حقوق آنها. از جمله مشکلات مهم میتوان به موارد ذیل اشاره کرد:
• پیش از این کارفرمایان از مقررات پیروی نکرده و از ممنوعیت استخدام نیروی کار موقت خارجی اجتناب میکردند. چنین کارفرمایانی استخدام نیروی کار را از طریق شرکتهای تحت مالیکت خود انجام میدادند.
• نیروی کار موقت خارجی از حقوق خود و معنای این حقوق اطلاعی ندارند.
• نیروی کار موقت خارجی دسترسی مناسبی به مراقبتهای درمانی ندارند.
• کارفرمایان و شرکتهای کاریابی، برای استخدام نیروی کار موقت خارجی، هزینۀ غیرقانونی دریافت میکردند.
• نیروی کار موقت خارجی، چنانچه نگرانیهایی در مورد شرایط کاری خود داشتند، با اقدامات تلافیجویانۀ کارفرمایان خود مواجه میشدند. این ترس خود باعث شده است که نیروی کار، موارد سوءاستفاده را گزارش نکنند.
نیروی کار موقت خارجی در یک کشور و فرهنگ جدید میتواند جزء قشر آسیبپذیر جامعه باشد. ازاینرو، کانادا تصمیم دارد سطح محافظت از این افراد را تقویت کند. طرح دولت موارد ذیل را شامل میشود:
•کارفرمایانِ نیرویِ کارِ موقتِ خارجی ملزم به ارائۀ سند مکتوب مبنیبر تمامی حقوق کارکنان میباشند. کارفرمایان این اطلاعات را باید در محل کار و در معرض دید عموم نصب کنند.
• کارفرمایان باید توافقنامۀ استخدام را برای نیروی کار و دولت کانادا تهیه و ارائه کنند. این سند تأیید میکند که کارمند نامبرده در شغل اعلامشده مشغول به کار است و شرایط کاری و حقوقی و دستمزد او مطابق با توافق کاریِ بین کارفرما و نیروی کار خواهد بود.
• تعهد کارفرما در راستای تأمین محیطی عاری از هر گونه سوءاستفاده برای نیروی کار. اقدامات تلافیجویانه خود نیز نوعی سوءاستفاده محسوب میشود.
• ایجاد شرایط توقف روند LMIA توسط ادارۀ توسعۀ اجتماعی و استخدام کانادا (ESDC) در صورت ظن به عدم رعایت قوانین و مقررات توسط کارفرما.
• الزامات و مقررات جدید برای اعطای مجوز LMIA. این الزامات شامل موارد ذیل میباشد: تلاش جهت ایجاد محیط کاری عاری از سوءاستفاده، اثبات تعهد کارفرما به قوانین استخدامی استانی و فدرال؛ عدم استخدام نیروی کار موقت خارجی از سوی شرکتهای تابعه و یا شرکتهای رقیب.
• کاهش زمان پاسخدهیِ کارفرما به “اعلان نتایج اولیه” (NoPF) از 30 روز به 15 روز. NoPF شاخص دغدغههای مربوط به عدم پایبندی به قوانین حاضر. زمان پاسخدهی کوتاهتر منجر به حلوفصل سریعتر مشکلات میشود.
• سختگیری در ممنوعیتهای استخدامی و جریمۀ کارفرمایانی که از نیروی کار موقت خارجی بابت استخدامشان، هزینههای غیرقانونی دریافت میکنند.
• تفویض اختیار به «مرکز استخدام و توسعه اجتماعی کانادا» (ESDC) و «ادارۀ مهاجرت و شهروندی کانادا” (IRCC) به منظور درخواست اسناد از شخص ثالث؛ به طور مثال بانکها، جهت اطمینان از پایبندی کارفرمایان به قوانین.
• کارفرمایان باید اقدامات لازم در ایجاد دسترسی به مراقبتهای درمانی را برای کارمندانی که در حین کار بیمار شده و یا صدمه دیدهاند را فراهم کنند. بهطور مثال تعبیۀ تلفن در محلِ کارِ نیرویِ موقت خارجی برای تماس با خدمات درمانی.
• تمام کارفرمایانِ برنامۀ “نیروی کار موقت خارجی” (TFWP) (به استثنای مشمولان برنامۀ نیروی کار فصلی کشاورزی) ملزم به پرداخت بیمۀ درمان خصوصی برای نیروی کار خود میباشند. این بیمه شامل خدمات درمانی اورژانس است. درحالحاضر، برخی از کارفرمایان برنامۀ TFWP چنین حمایتی را الزامی نمیدانند.
دولت کانادا به این موضوع واقف است که قوانین جدید میتواند هزینههای بیشتری را برای کسبوکارها در پی داشته باشد. بااینحال انتظار میرود هزینهها در حداقل ممکن باشند. بهطورمثال، 10 دقیقه زمان جهت تنظیم قرارداد استخدامی و شرایط کاریِ هر یک از کارکنان.
مزایای این کار، ایجاد شرایط بهتر برای کارمندان، علیالخصوص برای نیروی کار موقت خارجی خواهد بود.