آتلانتیک کانادا به چهار استان شرقی کانادا گفته میشود که شامل نیوبرانزویک، نیوفاندلند و لابرادور، نوااسکوشیا و جزیره پرنس ادوارد است.
کارفرمایان حوزۀ آتلانتیک نگرش مثبتی به مهاجران دارند اما به دلیل کمبود نیروی مهاجر در زمان استخدام با مشکلاتی مواجه میشوند.
بسیاری از کارفرمایان در حوزۀ آتلانتیک، استخدام نیروی کار را مشکل میدانند زیرا که متقاضیان با تجربه و مهارت کافی، در دسترس نمیباشند.
این گزارش طبق مستندات گردآوری شده توسط مرکز Harris در دانشگاه مموریال نیوفاندلند به چاپ رسیده است. این تحقیقات با نام “نگرش کارفرمایان به استخدام تازهواردان و دانشجویان بینالملل در استانهای آتلانتیک” صورت گرفته است.
تمرکز این گزارش بر درک بهتر مشکلات مرتبط با ادغام نیرویِ کارِ تازهوارد به بازار کارِ آتلانتیک کانادا میباشد.
آتلانتیک کانادا به چهار استان شرقی کانادا گفته میشود که شامل نیوبرانزویک، نیوفاندلند و لابرادور، نوااسکوشیا و جزیره پرنس ادوارد است.
بیشاز نیمی از کارفرمایان آتلانتیک کانادا که از مهاجرین و یا دانشجویان بینالملل درخواست دریافت کرده بودند، در نهایت یکی از این دو گروه را استخدام کردند.
علاوهبر این 88 درصد از کارفرمایان در این نظرسنجی عنوان کردند که تجارب مثبتی را با نیروی کار مهاجر داشتهاند.
این کارفرمایان نسبت به مهاجرین نگرش مثبتی داشتند زیرا که نیروی کار بینالملل که پیشتر در استخدام آنها بودند را ” سختگوش، ماهر و قابلاعتماد” توصیف کردند.
این نگاه مثبت نشان میدهد که کارفرمایان آتلانتیک کانادا، مشتاق به استخدام مهاجرین میباشند. اگرچه که حفظ مهاجرین در این استانها، کار چندان سادهای نیست.
نرخ پایین مهاجرت در آتلانتیک کانادا
در آتلانتیک کانادا بحران جمعیتی وجود دارد. این منطقه با سقوط نرخ باروری و افزایش جمعیت سالخورده مواجه است. علاوهبر این بسیاری از دانشجویان بینالمللی که برای تحصیل به این منطقه آمدهاند، پس از فارغالتحصیلی برای یافتن فرصتهای شغلی که متناسب با خواسته و اشتیاقشان باشد، این استانها را ترک میکنند.
درحقیقت، دلیل اصلی ترک این مناطق، اشتغال میباشد. ازاینرو، دولت، کارفرمایان و مؤسسات آموزشی، در حال تدوین استراتژیهای مناسب برای جذب و نگهداشتن بیشتر مهاجران، دانشجویان بینالملل و نیروی کار موقت در منطقه هستند.
در سال 2010، این منطقه پذیرای حدود 3 درصد از تازهواردین به کانادا بوده است، اگرچه که جمعیت آن 6.5 درصد از کل جمعیت کانادا را تشکیل میدهد. این میزان پذیرش مهاجر در سال 2016 به 5 درصد افزایش یافت. در سال 2017، دولت فدرال کانادا، پایلوت مهاجرت اتلانتیک (AIP) را به عنوان ابزاری کمکی برای مهاجرت به کانادا، راهاندازی کرد. از آن زمان تا به امروز، مهاجرت به این منطقه، افزایش قابلملاحظهای داشته است. در سالهای 2018 به میزان 22 درصد و در سال 2019 حدود 26 درصد، مهاجرت به این منطقه افزایش داشته است.
با توجه به این موارد، آتلانتیک کانادا، پایینترین نرخ مهاجرت و حفظ مهاجران در کشور کانادا را در کارنامۀ خود دارد. بسیاری از مهاجرین، شهرهای بزرگتری مانند تورنتو، ونکوور یا مونترال را به آتلانتیک کانادا ترجیح میدهند.
آتلانتیک کانادا برای حفظ مهاجرین چه کاری را باید انجام دهد؟
این مطالعه، توصیههای مهمی را برای تسهیل جذب مهاجرین و دانشجویان بینالملل در بازارِ کارِ منطقۀ آتلانتیک ارائه داده است.
معرفی سیاستهای مهاجرتی، یکی از توصیهها میباشد که نیازهای کارفرمایان منطقۀ آتلانتیک را برآورده میکند. کارفرمایان به استخدام نیروی کار نیاز دارند اما با کمبود متقاضی مواجه میباشند. یک راهحل ساده برای حل این مشکل، همسویی سیاستهای مهاجرتی برای پُر کردن شکاف موجود در نیروی کار است.
توصیۀ دیگر، ارائۀ آموزش بینفرهنگی برای مهاجرین و کارفرمایان جهت سهولت در برقراری ارتباط در محل کار است. این امر از اهمیت بسیاری ویژهای برخوردار است زیرا که عمدۀ نگرانی کارفرمایان به مهارت زبانی، تفاوتهای فرهنگی و شغلی و همچنین حفظ کارکنان، مربوط است.
این موارد به یکی دیگر از توصیههای این مطالعه منتهی میشود: تغییر شیوههای کار در جهت کمک به مهاجرین و بهبود وضعیت حفظ کارکنان در منطقه.
همچنین نشانههایی از بهبود در این زمینه به چشم میخورد. در اوایل سال جاری ادارۀ مهاجرت کانادا شاهد بهبود نرخ حفظ مهاجرین در این منطقه بوده است.
کارفرمایان شرکتکننده دراین تحقیقات، به این نکته نیز اشاره کردهاند که دولتها، آژانسهای اِسکان و سازمانهای غیردولتی برای حمایت از مواردی مانند اشتغال همسر، تحصیل فرزندان، مسکن مناسب و ارزانقیمت، خدماتی درمانی و بهداشتی و همچنین بهبود فعالیتهای پیوند اجتماعی، اقدامات بیشتری را انجام دهند.