طبق گزارش ادارۀ آمار کانادا: «3 سال پس از پایلوت آزمایشی مهاجرت آتلانتیک (AIPP) (((برنامه آزمایشی پایلوت مهاجرت به آتلانتیک یا AIPP در سال ۲۰۲۱ بسته شده است و برنامه مهاجرتی آتلانتیک با انجام تغییرات در برخی شرایط، جایگزین آن شده است و از ۶ مارچ ۲۰۲۲ امکان ثبت درخواست در این برنامه را دارید)))، میزان حفظ 1 سالۀ نیروی کار ماهر و دسته های مشاغل ماهر به طور قابل توجهی در تمام استان های آتلانتیک (نیوبرانزویک- نوااسکوشیا- جزیره پرنس ادوارد- نیوفاندلند و لابرادور ) افزایش یافته است.
این در حالیست روندهای مشابه در دیگر استانهای کانادا به غیر از استانهای آتلانتیک مشاهده نمیشود.
میزان ماندگاری یا retention rate مهاجران در استان نوا اسکوشیا در حال حاضر بالاترین امتیاز را به خود اختصاص داده است.
نوا اسکوشیا بیشترین افزایش را در میزان ماندگاری مهاجران داشته است. میزان ماندگاری یا retention rate مهاجران در استان نوا اسکوشیا بالا است که بالاترین میزان ماندگاری در استانهای آتلانتیک است. میزان ماندگاری 1 سالۀ مهاجران پذیرفته شده در این استان به عنوان نیروی کار ماهر و نیروی فنی متخصص در سال 2019، با 67.6 درصد، بیش از 3 برابر بیشتر از مهاجران پذیرفته شده در سال 2016، با 21.5 درصد آن هم قبل از معرفی پایلوت آزمایشی مهاجرت آتلانتیک(AIPP) بوده است.
طبق گزارش آژانس خدمات آماری و جمعیتشناختی کانادا: «میزان ماندگاری 1 سالۀ مهاجران در نیوبرانزویک، نیوفاندلند و لابرادور نیز بهطور قابلتوجهی افزایش یافته و هر کدام حدود 22 درصد در 4 سال افزایش یافتهاند».
جزیره پرنس ادوارد کمترین میزان ماندگاری مهاجران را در ظرف5 سال داشته است اما از طرفی دیگر بیشترین افزایش را در میان مهاجران اخیر داشته است.
پایلوت آزمایشی مهاجرت آتلانتیک (AIPP) که در سال 2017 در پاسخ به میزان پایین ماندگاری مهاجران و کاهش نیروی کار در استان های آتلانتیک راه اندازی شد، به استخدام نیروی کار ماهر خارجی و فارغ التحصیلان بین المللی مبادرت ورزید و کارفرمایان از طریق آن به سازمانهای اسپانسرکنندۀ ارایه خدمات اسکان برای تقویت ماندگاری مهاجران و خانواده های آنها همکاری می کنند.
طبق اطلاعات پایگاه مهاجرتی IMDB در سال 2021 که در اوایل ماه دسامبر منتشر شد، اداره آمار کانادا نام استان هایی را که موفق شدهاند مهاجران را در استانهای خود حفظ کنند و مانع از مهاجرت آنها به دیگر استانهای کانادا بشوند را ارائه کرده است.
ادارۀ آمار کانادا خاطرنشان می کند: “در میان مهاجرانی که از سال 2010 تا 2015 پذیرفته شده اند، کسانی که قصد اقامت در انتاریو، بریتیش کلمبیا یا آلبرتا را داشتند، 5 سال پس از ورودشان احتمال زیادی داشته است که همچنان در این استانها اقامت کنند.”
میزان شاخص ماندگاری مهاجران در 3 استان کانادا یعنی انتاریو، بریتیش کلمبیا و آلبرتا در ظرف 5 سال نسبتاً روندی ثابت را داشته است، البته به استثنای آلبرتا، که در آن از 88.9 درصد در میان مهاجرانی که در سال 2014 وارد این استان شدهاند، به 84.5 درصد در میان مهاجرانی که در سال 2015 به این استان مهاجرت کردهاند، کاهش یافته است.
در منیتوبا و ساسکاچوان، دولت های استانی برای حفظ مهاجران با مشکلات بیشتری دست به گریبان هستند.
منیتوبا و ساسکاچوان شاهد کاهش میزان ماندگاری مهاجران بودهاند
طبق گزارش ادارۀ آمار کانادا: «میزان ماندگاری مهاجران در منیتوبا و ساسکاچوان از سال 2010 تا 2015 بیش از 10 درصد کاهش یافته است».
سطح تجربۀ کاریِ مهاجرانِ تازهوارد، عاملی تعیینکننده و مهم قلمداد می شود. دانشجویان بین المللی بیشترین احتمال مهاجرت از استانی به استان دیگر را دارند ، اما آن دسته از افرادی که از طریق پیشنهاد شغلی و یا جاب آفر به کانادا میآیند احتمال مهاجرت ضعیفتر است.
طبق گزارش ادارۀ آمار کانادا « همواره در بین پذیرفتهشدگان از سال 2010 تا 2015 و پذیرفتهشدگانی که قبل از پذیرش داری مجوز کار بودند، بیشتر از 89 درصد از آنها در استان یا منطقه محل پذیرش خود در ظرف 5 سال پس از پذیرش مالیات ثبت کردند.
در مقابل، کسانی که مجوز تحصیلی قبل از پذیرش داشتند، کمترین میزان ماندگاری استانی را داشتند. میزان ماندگاری این گروه در بین پذیرفته شدگان در سال 2010 82.5 درصد بود و در بین پذیرفته شدگان در سال 2015 به 74.7 درصد کاهش یافت.
آن دسته از مهاجرانی که از طریق برنامه های حمایت مالی خانواده (((یکی از محبوب ترین برنامه های مهاجرتی به کانادا، برنامه های حمایت مالی خانواده می باشد که باعث می شود تا شهروندان و ساکنان دائمی بتوانند همسر و اعضای خانواده ضروری خود را با زمان کمی از پردازش شدن به کانادا بیاورند.))) به کانادا می آیند، بیشترین احتمال را دارند که در استان بمانند.
طبق گزارش ادارۀ آمار کانادا «در میان مهاجرانی که در سال 2010 پذیرفته شدند، 92.6 درصد از افرادی که توسط خانواده حمایت می شوند، 5 سال پس از پذیرش در استان یا قلمرو محل پذیرش خود باقی مانده اند، در حالی که این رقم در سال 2015 در میان مهاجرانی که پذیرش شده بودند، 92.3 درصد بود.
«میزان ماندگاری مهاجران استانی در 5 سال 86.1 درصد بود و در سال 2015 به 87،4 درصد افزایش یافت.»
مزایای برنامه مهاجرتی آتلانتیک کانادا
• هزینه پایینتر نسبت به سایر برنامهها
• مدت زمان کوتاه برای بررسی پرونده
• توانایی انتخاب بین چند استان برای پیدا کردن جاب آفر
• عدم نیاز به گرفتن مجوز LMIA
• عدم وجود سیستم امتیازبندی
• عدم اهمیت سن شخص متقاضی
• نمرۀ زبان مورد نیاز پایین
• امکان مهاجرت متقاضیان با کار نیمهتخصصی
• مبلغ تمکن بسیار کم نسبت به سایر برنامهها