برنامه معادلسازی مدرک پزشکان خارجی در انتاریو
به گفتۀ دانشکده پزشکان و جراحان انتاریو (CPSO) تا اوایل بهار ماه آینده یک برنامۀ 3 ماهه برای معادلسازی مدارک پزشکان خارجی اجرایی خواهد شد.
در ارائۀ طرحی به وزارت بهداشت انتاریو در اوایل سال جاری میلادی، نهاد خودمختار پزشکی انتاریو یک برنامۀ 12 هفتهای را برای پزشکان آموزشدیده بینالمللی در انتاریو پیشنهاد کرده است.
دانشکده پزشکان و جراحان انتاریو (CPSO) خاطرنشان کردند که: «برنامۀ PRA در 7 استان در سراسر کانادا برای حمایت از صدور مجوز برای پزشکان آموزش دیده بینالمللی که آموزش خود را به پایان رساندهاند و به طور مستقل در خارج از کشور به طبابت مشغول بودهاند مورد استفاده قرار میگیرد.
• ارزیابی سریع صلاحیت پزشکان آموزش دیده خارجی در یک دوره 12 هفته ای از طریق نظارت و مشاهده مستقیم.
• اعزام متقاضیان موفق به جوامع محروم
• راهی برای صدور مجوز مستقل برای این پزشکان آموزش دیده خارجی فراهم می کند.
دانشکده پزشکان و جراحان انتاریو خاطرنشان کردهاند: ” این برنامه میتواند با بودجۀ دولتی و هماهنگی بین شرکای کلیدی این نهاد، بلافاصله اجرایی شود و از اوایل بهار سال 2023 به بعد، منبع جدیدی ازIEPها یا همان طرح آموزش فردی به سیستم تزریق شود.
در اواسط آگوست به سیلویا جونز (Sylvia Jones) وزیر بهداشت انتاریو ارائه شد.
این نهاد نظارتی همچنین از موقعیت های رزیدنتی بیشتر برای پزشکان آموزش دیده بین المللی حمایت می کند.
دانشکده پزشکان و جراحان انتاریو (CPSO) خاطرنشان کردند که: “از آنجایی که موقعیتهای رزیدنتی کمی برای پزشکان تحصیلکردۀ بینالمللی وجود دارد، انتاریو اساساً فرصت رشد سریع پایگاه پزشکان آینده و حمایت از آنها را محدود میکند”.
ما از دولت میخواهیم که فوراً تعداد موقعیتهای رزیدنتی در دسترس برای پزشکان تحصیلکرده بینالمللی را افزایش دهند.
با در نظر گرفتن اینکه چگونه این افزایش موقعیتهای رزیدنتی ممکن است بر سایر حوزههایی که با کمبود منابع انسانی در بخش بهداشت و سلامت مواجه هستند، تأثیرگذار باشد، دولت باید شرایط هدفمند و یا اضافی را برای پزشکان تحصیلکرده بینالمللی که در حال حاضر در کانادا هستند ایجاد کند، از جمله کاناداییهایی که در خارج از کشور تحصیل کردهاند و به دنبال تکمیل دورۀ خود در انتاریو هستند.”
کسانی که در خارج از کانادا پزشکی میخوانند، از جمله اتباع خارجی و کاناداییهایی که برای تحصیل پزشکی کشورهای دیگر را انتخاب میکنند، به دلیل در اختیار نداشتن موقعیتهای کافی رزیدنتی ، در بیشتر موارد در انجام کارهای پزشکی در کانادا دچار مشکل می شوند.
پیتر نیلون (Peter Nealon)، مدیر اجرایی برنامه پل آتلانتیک، به روزنامه ملی گلوب اند میل گفت: «پیامها برای مدت طولانی این بوده است که اگر فارغالتحصیل بینالمللی هستید، دریافت اقامت در کانادا تقریبا غیرممکن است. اما اینطور نیست.”
دانشکده پزشکان و جراحان انتاریو (CPSO) به دنبال راهکارهای سریعتر برای معادلسازی مدارک خارجی پزشکان هستند
در انتاریو، CPSO میخواهد با ایجاد راههای بهتر برای شناسایی مدارک خارجی پزشکان، جریان را تغییر دهد و از فرار مغزها جلوگیری کند.
CPSO با همکاری سایر نهادهای نظارتی به دنبال روشهای سادهای برای صدور مجوز برای پزشکان تحصیلکردۀ بینالمللی است. این دانشکده در حال ارزیابی مجدد است تا بتواند معادلسازیهای لازم و مسیرهای جایگزین را به جای آزمونهای ملی قرار دهد.
با این حال، کمبود موقعیتهای رزیدنتی برای پزشکان تحصیلکرده بینالمللی همچنان یک مانع است – و این مشکل روز به روز در حال بدتر شدن است.
با وجود کمبود فزاینده متخصصان مراقبت های بهداشتی در کانادا و تلاش های ادارۀ مهاجرت و شهروندی کانادا (IRCC) برای باز کردن برنامه های مهاجرتی به روی کارکنان بهداشت و درمان، از جمله پرستاران، و با درنظر گرفتن کاهش تعداد موقعیتهای رزیدنتی برای پزشکان تحصیل کرده بین المللی از اواخر دهۀ 1980 همواره رو به کاهش بوده است.
طبق گزارش گلوب اند میل(The Globe and Mail) که امسال، تنها 13 درصد از برنامه های رزیدنتی در کانادا، یا 439 از مجموع 3295 موقعیت رزیدنتی توسط افرادی که از دانشکده های پزشکی خارج از کشور کانادا فارغ التحصیل شده بودند پر شده است.
به گزارش روزنامه ملی، این رقم در مقایسه با 499 مورد یک دهه پیش و 700 موقعیت رزیدنتی در اواخر دهه 1980، کاهش یافته است.
با این حال، پزشکان تحصیل کرده خارجی به طور گسترده ای به عنوان راه حل احتمالی برای جبران کمبود نیروی کار در بخش مراقبت های بهداشتی در کانادا در نظر گرفته می شوند.
در سرتاسر کانادا، از هر 3 پزشک، 1 نفر در حال حاضر تحصیلات برون مرزی دارد، و این موضوع را ما بیشتر در بخش پزشکان خانواده شاهد هستیم.
اما تعداد کمی از پزشکان تحصیلکرده بینالمللی در حال حاضر حتی به خود زحمت این را میدهند تا برای تعداد رو به کاهش موقعیتهای رزیدنتی کانادا درخواست دهند.
موقعیتهای رزیدنتی برای پزشکان آموزش دیده خارجی جهت رفع کمبود نیروی کار
طبق گزارش سرویس اخذ پذیرش رزیدنتی تخصصی پزشکی کانادا (CaRMS)، سازمان ملی که دانشجویان دانشکدههای پزشکی را با دورههای تحصیلات تکمیلی تطبیق میدهد، اعلام کرده است که درخواستهای بینالمللی برای موقعیتهای پایه؛ 40 درصد کاهش یافته است، از 2219 در سال 2013 به 1322 در سال 2022 تقلیل یافته است.
The Canadian Resident Matching Service یک سرویس ویژه برای پذیرش رزیدنتی است که رابطه تنگاتنگی با مجامع آموزشی پزشکی داشته و در راستای انتخاب بهترین گزینه ها برای ورود به سیستم تخصصی پزشکی از ابتدای ثبت نام الکترونی تا ارزیابی های ثانویه قدم بر می دارد.
کارشناسان به طور فزاینده ای موافق هستند که ایجاد رزیدنتیهای بیشتر برای فارغ التحصیلان دانشکده های پزشکی بین المللی می تواند به کانادا کمک کند تا کمبود نیروی کار پزشکی خود را برطرف کند.
آن دسته از اتباع خارجی که مایل به طبابت در کانادا هستند ابتدا باید مدرک لیسانس خود را بگذرانند و سپس مدرک پزشکی را از مدرسه معتبر کانادا دریافت کنند. کل فرآیند آموزشی معمولاً هفت سال طول می کشد.
آزمون MCCQE (Medical Council of Canada Qualifying Examination) آزمون ارزیابی صلاحیت مدرک پزشکی در کانادا است. شورای پزشکی کانادا این آزمون را برگزار میکند. هر پزشکی که بخواهد در کانادا تحصیل یا پروانه کار دریافت کند باید در این آزمون قبول شود.
ساختار بخش اول آزمون MCCQE
بخش اول آزمون MCCQE در یک روز برگزار می شود. این آزمون از طریق کمک کامپیوتر انجام میشود. امتحان 2 بخش صبح و بعدازظهر دارد. بخش صبح داوطلب باید به سؤالات چندگزینهای پاسخ دهد و در بخش بعدازظهر به سؤالات بالینی. بخش صبح 45 دقیقه زمان استراحت دارد و بعد از آن بخش بعدازظهر شروع میشود.
داوطلب میتواند بهخاطر کارهای ضروری جلسه را برای مدتی ترک کند اما اگر ترک جلسه مطابق استراحت برنامهریزیشده نباشد، زمان امتحان متوقف نخواهد شد. نزدیکیهای زمان پایان امتحان، 3 بار کامپیوتر به داوطلب هشدار میدهد. بار اول 30 دقیقه به پایان، بار دوم 15 دقیقه به پایان و بار سوم 5 دقیقه مانده به پایان.
بخش صبح امتحان MCCQE
مرحله صبح بخش اول آزمون MCCQE سؤالات چندگزینهای است. داوطلب باید به 210 سؤال پاسخ دهد. 35 سؤال آزمایشی هستند که تأثیری در نتیجه آزمون ندارند. اما این 35 سؤال در برگه امتحانی (کامپیوتر) مشخص نشدهاند. زمان این آزمون 4 ساعت است. سؤالات 5 گزینهای و 3 گزینهای هستند. این آزمون نمره منفی ندارد. شما میتوانید یک دور سؤالات را بخوانید و این امکان وجود دارد که سؤالات را نشانهگذاری کنید.
بخش بعدازظهر آزمون
مرحله بعدازظهر بخش اول آزمون MCCQE مربوط به تصمیمگیری بالینی است. این بخش 38 پرونده پزشکی را معرفی میکند. هر پرونده پزشکی شامل 1 الی 4 سؤال است. این بخش از امتحان 3.5ساعت طول میکشد. از این 38 سؤال، 8 سؤال آزمایشیاند که تأثیری در نتیجه امتحان ندارند. اما این 8 سؤال در برگه امتحانی (کامپیوتر) مشخص نشدهاند.
سؤالات چندگزینهای
در این نوع از سؤالات بخش بعدازظهر آزمون MCCQE شما باید بتوانید پاسخهای صحیح را انتخاب کنید. این بخش از سؤالات 10 الی 30 گزینهای هستند و شما باید گزینههای صحیح را طبق دستورالعملهای مندرج در پرونده پزشکی انتخاب کنید.
سؤالات کتبی
در این نوع سؤالات شما باید فقط و فقط یک کلمه جواب را بنویسید. بر اساس پرونده بیمار شما تشخیص میدهید که چه کلمهای را باید بنویسید. دقت کنید که اگر جواب بیشتر از یک کلمه باشد مورد قبول نیست و امتیاز شما صفر منظور میشود.
پس از انجام این کار، اتباع خارجی باید برای مجوز کار درکانادا از طریق ادارۀ مهاجرت درخواست دهند و از طریق سرویس اخذ پذیرش رزیدنتی تخصصی پزشکی کانادا یا همان CarMS برای اقامت پس از فارغ التحصیلی اقدامات لازم را انجام دهند.
پزشکان همچنین می توانند از طریق برنامه نیروی کار ماهر فدرال یا کلاس تجربۀ کانادایی برای اقامت دائم درخواست دهند.
بر اساس برنامه گزینش استانی، استان ها و مناطق نیز می توانند پزشکانی را برای اقامت دائم در صورتی که نیازهای بازار کار منطقه ای را به نحوی مرتفع کرده و قصد اقامت در آن استان یا منطقه را داشته باشند، معرفی کنند. استانها میتوانند کاندیداها را از طریق “بانک اطلاعاتی سیستم اکسپرس اینتری” (pool) (صف انتظار اکسپرس اینتری)- (صف انتظار اکسپرس انتری) جذب کنند یا متقاضیان میتوانند از طریق جریانهای ورودی مبتنی بر کاغذ یا غیراکسپرس اینتری درخواست دهند.
شورای پزشکی کانادا استانداردهای ملی را برای پزشکان تعیین می کند
قبل از اینکه یک پزشک بتواند در کانادا طبابت کند، باید مدرک پزشکی خود را به صورت رسمی معادل سازی کند.
سازمان ملی که استانداردهایی را برای پزشکان، از جمله پزشکان مهاجر تعیین می کند، شورای پزشکی کشور کانادا (MCC) مستقر در اتاوا است که این مسئولیت را برعهده دارد. سازمان فوقالذکر به پزشکان مجوز نمی دهد یا مجوزی صادر نمی کند. این مسئولیت برعهدۀ مقامات نظارتی پزشکی استانی و منطقه ای تعلق دارد.
کسانی که موفق به دریافت یکی از معدود موقعیتهای رزیدنتی می شوند برای فارغ التحصیلان بین المللی می شوند، پس از آن حداقل دو سال قبل از شرکت در آزمون گواهینامه پزشکی خانواده و گرفتن گواهینامه برای پیوستن به کالج پزشکان خانواده کانادا(CFPC)، تحت نظارت یک دانشکده پزشکی کانادایی قرار خواهند گرفت.
آخرین مرحله، درخواست مجوز از یک رگولاتور یا تنظیمکنندۀ پزشکی استانی یا منطقه ای برای انجام پزشکی خانواده.
فارغالتحصیلان بینالمللی پزشکی میتوانند ببینند که آیا کالج پزشکی آنها برای نهاد صدور مجوز، یعنی کالج پزشکی، در هر استان قابل قبول است یا خیر. این مسئولیت پزشک است که بررسی های لازم را انجام دهد که آیا دانشکده پزشکی او در فهرست جهانی دانشکدههای پزشکی قرار دارد یا خیر، کاری که با مراجعه به WDOMS.org میتوان آن را به راحتی انجام داد.
هنگامی که یک پزشک، کالج خود را در آن فهرست آنلاین پیدا کرد، گام بعدی این است که برگه “Sponsor Note” را بررسی کنید و ببینید که آیا “Canada Note” در آن آمده است یا خیر. این بدان معناست که مدارک پزشکی به دست آمده از این دانشکده پزشکی برای مقامات نظارتی پزشکی استانی و منطقه ای در کانادا قابل قبول است و بنابراین برای همه سازمان های پزشکی در کانادا قابل قبول خواهد بود.